PISMO ŚWIĘTE
1
Pismo Święte jest w pełni wystarczającą, pewną i nieomylną miarą i normą poznania, wiary i posłuszeństwa, które stanowi o zbawieniu. Chociaż natura i całe dzieło Bożego stworzenia i opatrzności są świadectwem Jego dobroci, mądrości i mocy, to jednak to świadectwo nie jest wystarczające, aby samo przez się dać nam takie poznanie Boga i Jego woli, które jest niezbędne do zbawienia.
W konsekwencji miłosierny Pan od czasu do czasu w różny sposób objawiał siebie i swoją wolę Izraelowi a później Kościołowi. Ponadto, aby zapewnić zachowanie i rozszerzenie prawdy oraz utwierdzić i umocnić Swój Lud, chroniąc go przed zepsutą naturą człowieka oraz podłością szatana, spowodował, że objawienie Jego samego oraz Jego woli zostało w całości spisane. A chociaż sposób, w jaki Bóg poprzednio objawiał swoją wolę minął, to Pismo Święte jest absolutnie potrzebne człowiekowi.
2
Pismo Święte czyli zapisane Słowo Boże zawiera następujące księgi, które razem tworzą Stary i Nowy Testament:
STARY TESTAMENT
• 1 Księga Mojżeszowa (Genesis / Rodzaju)
• 2 Księga Mojżeszowa (Exodus / Wyjścia)
• 3 Księga Mojżeszowa (Leviticus / Kapłańska)
• 4 Księga Mojżeszowa (Numeri / Liczb)
• 5 Księga Mojżeszowa (Deuteronomium / Powtórzonego Prawa)
• Księga Jozuego
• Księga Sędziów
• Księga Rut
• 1 Księga Samuela
• 2 Księga Samuela
• 1 Księga Królewska
• 2 Księga Królewska
• 1 Księga Kronik
• 2 Księga Kronik
• Księga Ezdrasza
• Księga Nehemiasza
• Księga Estery
• Księga Joba
• Księga Psalmów
• Przypowieści Salomona
• Księga Kaznodziei Salomona
• Pieśń nad Pieśniami
• Księga Izajasza
• Księga Jeremiasza
• Treny
• Księga Ezechiela
• Księga Daniela
• Księga Ozeasza
• Księga Joela
• Księga Amosa
• Księga Abdiasza
• Księga Jonasza
• Księga Micheasza
• Księga Nahuma
• Księga Habakuka
• Księga Sofoniasza
• Księga Aggeusza
• Księga Zachariasza
• Księga Malachiasza
NOWY TESTAMENT
• Ewangelia Mateusza
• Ewangelia Marka
• Ewangelia Łukasza
• Ewangelia Jana
• Dzieje Apostolskie
• List do Rzymian
• 1 List do Koryntian
• 2 List do Koryntian
• List do Galacjan
• List do Efezjan
• List do Filipian
• List do Kolosan
• 1 List do Tesaloniczan
• 2 List do Tesaloniczan
• 1 List do Tymoteusza
• 2 List do Tymoteusza
• List do Tytusa
• List do Filemona
• List do Hebrajczyków
• List Jakuba
• 1 List Piotra
• 2 List Piotra
• 1 List Jana
• 2 List Jana
• 3 List Jana
• List Judy
• Objawienie Jana
Wszystkie te księgi (łącznie 66) są natchnione przez Boga i stały się zasadą i normą wiary i życia.
2Tm 3:16.
3
Księgi powszechnie zwane apokryfami nie powstały z natchnienia Bożego, toteż nie należą do kanonu czyli składu Pisma Świętego. Dlatego też nie posiadają autorytetu w Kościele Bożym i powinny być traktowane i stosowane tak jak inne pisma ludzkiego pochodzenia.
Lk 24:27,44; Rz 3:2.
4
Pismo Święte jest autorytatywne samo z siebie. Jego autorytet nie zależy od świadectwa żadnego człowieka ani Kościoła, lecz pochodzi wyłącznie od Boga, jako Autora, który sam w sobie jest prawdą. Musi być przyjęte, bo jest Słowem Bożym.
1Tes 2:13; 2Tm 3:16; 2P 1:19-21; 1Jn 5:9.
5
Świadectwo Kościoła Bożego może wpłynąć na nas i przekonać nas, że Pismo Święte godne jest najwyższego uznania. Niebiańska treść Pisma Świętego, skuteczność jego doktryny, majestat jego stylu, zgodność wszystkich jego części od początku do końca, fakt, że na wszystkich swoich kartach oddaje ono wszelką chwałę Bogu, pełnia objawienia jedynej drogi zbawienia – to wszystko razem wraz z innymi niezrównanymi cechami oraz Jego absolutna doskonałość – niezbicie przekonuje nas, że jest Słowem Bożym. Uznajemy równocześnie, że nasze pełne przekonanie i pewność co do jego nieomylnej prawdy i Bożego autorytetu, jest wynikiem wewnętrznej pracy Ducha Świętego, który przez Słowo składa świadectwo w naszych sercach.
Jn 16:13,14; 1Kor 2:10-12; 1Jn 2:20,27
6
Pełnia Bożego objawienia dotycząca wszystkiego co jest istotne dla Jego własnej chwały oraz dla zbawienia, wiary i życia ludzi, jest albo bezpośrednio przedstawiona, albo pośrednio zawarta w Piśmie Świętym. Nic, czy to domniemane objawienie Ducha Świętego, czy to ludzkie tradycje, nie mogą być dodane do Pisma Świętego. Jednakże z drugiej strony uznajemy, że wewnętrzne oświecenie przez Ducha Bożego jest konieczne do właściwego zrozumienia tego, co Pismo Święte objawia. Uznajemy jednocześnie fakt, że pewne powszechne stosowane elementy nabożeństwa i sposobu zarządu zborem, powinny być określone w świetle zdrowego rozsądku chrześcijan, w zgodzie z ogólnymi zasadami Słowa Bożego, od którego nie można odejść.
Jn 6:45; 1Kor 2:9-12; 2Kor 13:14; 14:26,40; Gal 1:8-9; 2Tm 3:15-17.
7
Treść Pisma Świętego przedstawiona jest z różną jasnością, toteż niektórzy ludzie mają lepsze zrozumienie Pisma od innych. Jednak sprawy, które są istotne dla zbawienia człowieka, które człowiek musi poznać, uwierzyć w nie i być im posłuszny, są tak jasno przedstawione i wytłumaczone w różnych miejscach, że zarówno wykształceni jak i niewykształceni mogą osiągnąć wystarczające ich zrozumienie, jeśli tylko posługiwać się będą zdrowym rozsądkiem.
Ps 19:8; 119:13o; 2P 3:16.
8
Stary Testament w języku hebrajskim i Nowy Testament w języku greckim (tj. w swoich oryginalnych językach przed tłumaczeniem) były bezpośrednio natchnione przez Boga i od tego czasu dzięki Jego szczególnej trosce i opiece ustrzeżona została ich czystość. Są więc autentyczne i stanowią dla Kościoła ostateczny autorytet we wszystkich kontrowersjach religijnych. Wszyscy Boży ludzie mają prawo i potrzebę dostępu do Pisma, jest im również przykazane by w bojaźni Bożej je czytali i studiowali. Ale ponieważ język hebrajski i grecki nie są znane wszystkim czytelnikom, dlatego Pismo Święte ma być tłumaczone na każdy język, tak aby ludzie poznali Boga i mogli oddawać Mu cześć we właściwy sposób, „abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę z Pism nadzieję mieli”.
Iz 8:20; Jn 5:39; Dz 15:15; Rz 3:2; 15:4; 1Kor 14:6,9.11-12,24,28; Kol 3:16.
9
Niezawodną zasadą jest, że Pismo Święte powinno być interpretowane przez Pismo, tzn. jedna część przez drugą. A więc wszelka dysputa co do prawidłowości, pełności i oczywistości znaczenia jakiegoś fragmentu musi być potwierdzona w świetle jaśniejszych, porównywalnych fragmentów.
Dz 15:15-16; 2P 1:20-21
10
Wszystkie spory religijne mają być rozstrzygnięte przez Pismo Święte i jedynie przez Pismo Święte. Wszystkie uchwały synodów, opinie starożytnych pisarzy i ludzkie doktryny w podobny sposób mają być przyjmowane albo odrzucane zgodnie z wyrokiem Pisma Świętego, danego nam przez Ducha Świętego. W takim wyroku wiara znajduje swoje ostateczne oparcie.
Mt 22:29,31,32; Dz 28:23; Ef 2:20
BÓG I TRÓJCA ŚWIĘTA
1
Jest tylko jeden jedyny żywy i prawdziwy Bóg. Jest On samoistny i nieskończony w swojej istocie i doskonałości. Tylko On sam może pojąć i zrozumieć swoją istotę. Jest duchem czystym, niewidzialnym, niepodzielnym, bez ciała i zmiennych uczuć. Tylko On posiada nieśmiertelność i przebywa w światłości niedostępnej dla śmiertelnego człowieka. On nigdy się nie zmienia. Jest większy niż nasze możliwości pojmowania, wieczny, niepojęty, wszechmogący i nieskończony. Jest najwyższą świętością, mądrością, niezależnością i absolutem. Wszystko, co czyni, jest wynikiem Jego niezmiennej, sprawiedliwej woli i służy Jego własnej chwale. Jest najbardziej kochającą, łaskawą, miłosierną i współczującą z istot. Jest pełen dobroci i prawdy. Przebacza nieprawość, przestępstwo i grzech. Nagradza tych, którzy szukają Go gorliwie, lecz nienawidzi grzechu. Nie przeoczy winy i nie oszczędzi winnego, jest doskonale sprawiedliwy w wykonywaniu wyroków.
Rdz 17:1; Wj 3:14; 34:6-7; Pwt 4:15,16; 6:4; 1Krl 8:27; Neh 19:32-33; Ps 5:6-7; 90:2; 115:3; Prz 16:4; Iz 6:3; 46:10; 48:12; 10:10; 23:23-24;Nah 1:2-3; Mal 3:6; Jn 4:24; Rz 11:36; 1Kor 8:4,6; 1Tm 1:17; Hbr 2:6.
2
Bóg jest samowystarczalny. W Nim i tylko w Nim znajduje się pełnia życia, chwały, dobroci i wspaniałości. Nie zależy od żadnej istoty stworzonej, którą uczynił, Jego chwała nie pochodzi od stworzeń. Wręcz przeciwnie, przejawia swoją chwałę w nich i przez nie. Jest On głównym źródłem wszelkiego bytu: początkiem, spełnieniem, końcem wszystkiego. Jest suwerennym władcą nad wszystkimi swoimi stworzeniami. Używa ich według swojej woli i robi dla nich i z nimi cokolwiek pragnie. Jego wzrok przenika istotę wszystkiego. Jego wiedza jest nieskończona i nieomylna. Nic nie stanowi dla Niego zagrożenia lub przyczyny niepewności, ponieważ On nie zależy od stworzonego wszechświata. We wszystkich decyzjach, dziełach i żądaniach jest najświętszy. Aniołowie i ludzie Jemu, jako Stworzycielowi, mają oddawać wszelką cześć, winni Mu Są służbę i posłuszeństwo względem wszystkiego, czego od nich zażąda.
Job 22:3; Ps 119:68; 145:17; 148:13; Ez 11:5; Dn 4.:25,34,35; Jn 5:26;Dz 15:8; Rz 11:34-36;
Hbr 4:13; Obj 5:12-14.
3
Trzy osoby Boże stanowią Trójcę Świętą – Ojciec, Syn (lub Słowo) i Duch Święty. Stanowią jedność w istocie, mocy i wieczności. Każda z osób jest w pełni Bogiem, ale Trójca jest jedna i niepodzielna. Ojciec nie zawdzięcza swojego bytu nikomu. On jest Ojcem dla Syna, który jest z Niego zrodzony w wieczności. Duch Święty pochodzi od Ojca i Syna. Te osoby, jeden nieskończony i wieczny Bóg, nie mogą być rozdzielone w naturze i w bycie, lecz Są rozróżniane w Piśmie Świętym przez osobiste relacje wewnątrz Trójcy Świętej i przez rozmaitość dzieł, których dokonują. Ich Trój-jedność (to znaczy doktryna Trójcy) jest zasadniczą podstawą wszelkiej naszej społeczności z Bogiem oraz źródłem pociechy, którą czerpiemy z naszego zdania się na Niego.
Rdz 3:14; Mt 28:19; Jn 1:14,18; 14:11; 15:26; 1Kor 8:16; 2Kor 13:14;Gal 4:6; 1Jn 5:7.
TEZY POTWIERDZAJĄCE I ZAPRZECZAJĄCE
TEZA 1
Twierdzimy, że Pismo Święte powinno być przyjmowane jako autorytatywne Słowo Boga.
Cf. Hbr 4 (12) Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca; (13) i nie ma stworzenia, które by się mogło ukryć przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami tego, przed którym musimy zdać sprawę.
Twierdzimy, że Pismo Święte powinno być przyjmowane jako autorytatywne Słowo Boga.
Cf. Hbr 4 (12) Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca; (13) i nie ma stworzenia, które by się mogło ukryć przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami tego, przed którym musimy zdać sprawę.
TEZA 2
Twierdzimy, że Pismo Święte powinno być przyjmowane jako autorytatywne Słowo Boga.
Cf. Hbr 4 (12) Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca; (13) i nie ma stworzenia, które by się mogło ukryć przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami tego, przed którym musimy zdać sprawę.
Zaprzeczamy temu, iż Pismo otrzymało swój autorytet od Kościoła, tradycji lub innego ludzkiego źródła.
Cf. Mt (3) On zaś, odpowiadając, rzekł im: A dlaczego to wy przestępujecie przykazanie Boże dla nauki waszej?
TEZA 3
Twierdzimy, że spisane Słowo w całości jest objawieniem danym przez Boga.
Cf. Za 12 (1) Wyrocznia. Słowo Pana o Izraelu. Mówi Pan, który rozpiął niebiosa, ugruntował ziemię i stworzył ducha człowieka w jego wnętrzu;
Zaprzeczamy temu, że Biblia jest tylko świadectwem objawienia lub, że staje się objawieniem w zetknięciu z człowiekiem lub, że jej ważność zależy od odpowiedzi człowieka.
Cf. J 17 (14) Ja dałem im słowo twoje, a świat ich znienawidził, ponieważ nie są ze świata, jak Ja nie jestem ze świata. (15) Nie proszę, abyś ich wziął ze świata, lecz abyś ich zachował od złego. (…) (17) Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą.
TEZA 4
Twierdzimy, że Bóg, który stworzył ludzkość na swój obraz użył języka jako środka objawienia.
Cf. 1Mojż 1 (1) Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. (…) (3) I rzekł Bóg: Niech stanie się światłość. I stała się światłość.
Zaprzeczamy temu, że język ludzki jest tak ograniczony przez naszą stworzoność, iż staje się nieużyteczny jako medium Boskiego objawienia. Ponadto zaprzeczamy, że zepsucie ludzkiej kultury i języka przez grzech udaremnia Boże dzieło natchnienia.
Cf. 2Sam 22 (29) Gdyż ty jesteś pochodnią moją, Panie, Pan rozjaśnia ciemność moją. (…) (31) Bóg jest doskonały w postępowaniu swoim, Słowo Pańskie spolegliwe. On jest tarczą dla wszystkich, którzy mu ufają. (32) Bo któż jest Bogiem oprócz Pana I któż skałą oprócz Boga naszego? (33) Ten Bóg opasał mnie mocą I prostą uczynił drogę moją.
TEZA 5
Twierdzimy, że Boże objawienie w Piśmie Świętym było stopniowe.
Cf. Rz 16 (25) A temu, który ma moc utwierdzić was według ewangelii mojej i zwiastowania o Jezusie Chrystusie, według objawienia tajemnicy, przez długie wieki milczeniem pokrytej, (26) ale teraz objawionej i przez pisma prorockie według postanowienia wiecznego Boga obwieszczonej wszystkim narodom, żeby je przywieść do posłuszeństwa wiary – (27) Bogu, który jedynie jest mądry, niech będzie chwała na wieki wieków przez Jezusa Chrystusa. Amen.
Zaprzeczamy temu, że późniejsze objawienie, które może być wypełnieniem wcześniejszego, poprawia je lub mu zaprzecza. Ponadto zaprzeczamy temu, że od czasów ukończenia pism Nowego Testamentu dane zostało jakieś normatywne objawienie.
Cf. Hbr 1 (1) Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków; (2) ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył.
TEZA 6
Twierdzimy, że całe Pismo i wszystkie jego części, łącznie z poszczególnymi słowami oryginału, zostało dane w wyniku Boskiego natchnienia.
Cf. 2Sam 23 (1) To są ostatnie słowa Dawida: Wypowiedź Dawida, syna Isajego, wypowiedź męża wysoko wyniesionego, Pomazańca Jakubowego i miłego piewcy izraelskiego: (2) Duch Pana przemawia przeze mnie, A słowo jego jest na języku moim.
Zaprzeczamy temu, że natchnienie Pisma może dotyczyć całości, ale nie jego części lub jego części, ale nie całości.
Cf. Obj 22 (18) Co do mnie, to świadczę każdemu, który słucha słów proroctwa tej księgi: Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, dołoży mu Bóg plag opisanych w tej księdze; (19) a jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota i ze świętego miasta, opisanych w tej księdze.
TEZA 7
Twierdzimy, że natchnienie było dziełem, w którym Bóg przez swojego Ducha i ludzkich pisarzy dał swoje Słowo. Geneza Pisma jest Boska. Sposób natchnienia zostaje dla nas w dużej mierze tajemnicą.
Cf. 1Kor 2 (3) I przybyłem do was w słabości i w lęku, i w wielkiej trwodze, (4) a mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, (5) aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. (6) My tedy głosimy mądrość wśród doskonałych, lecz nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy giną; (7) ale głosimy mądrość Bożą tajemną, zakrytą, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, (8) której żaden z władców tego świata nie poznał, bo gdyby poznali, nie byliby Pana chwały ukrzyżowali.
Zaprzeczamy temu, że natchnienie może być rozumiane w kategoriach jakiegoś szczególnego wglądu człowieka albo odmiennych stanów świadomości.
Cf. 5Mojż 18 (18) Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty. Włożę moje słowa w jego usta i będzie mówił do nich wszystko, co mu rozkażę. (19) Jeśli więc kto nie usłucha moich słów, które on mówić będzie w moim imieniu, to Ja będę tego dochodził na nim. (20) Wszakże prorok, który ośmieli się mówić w moim imieniu słowo, którego mu nie nakazałem mówić, albo który będzie przemawiał w imieniu innych bogów, taki prorok poniesie śmierć.
TEZA 8
Twierdzimy, że Bóg w swoim dziele natchnienia używał poszczególnych osobowości i stylów literackich pisarzy, których wybrał i przygotował.
Cf. 2P 1 (21) Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.
Zaprzeczamy temu, że Bóg powodując, iż pisarze używali wybranych przez niego słów, pominął ich osobowość.
Cf. Łk 1 (1) Skoro już wielu podjęło się sporządzenia opisu wydarzeń, które wśród nas się dokonały, (2) jak nam to przekazali naoczni od samego początku świadkowie i słudzy Słowa, (3) postanowiłem i ja, który wszystko od początku przebadałem, dokładnie kolejno ci to opisać, dostojny Teofilu, (4) abyś upewnił się w prawdziwości nauki, jaką odebrałeś.
TEZA 9
Twierdzimy, że natchnienie, choć nie dawało wszechwiedzy, gwarantowało prawdziwość i wiarygodność wypowiedzi we wszystkich kwestiach, co do których autorzy Biblii zostali wezwani aby o nich pisać i mówić.
Cf. Ps 19 (8) Zakon Pana jest doskonały, pokrzepia duszę, Świadectwo Pana jest wierne (…);
Zaprzeczamy temu, że ograniczone zdolności autorów i stan skażenia grzechem, w jakim się znajdowali, wprowadził spaczenia lub błędy do Bożego Słowa.
Cf. 1Krl 17 (22) I wysłuchał Pan prośby Eliasza, i wróciła dusza tego dziecka do niego, i ożyło. (…), (24) Wtedy rzekła kobieta do Eliasza: Teraz poznałam, że jesteś mężem Bożym i słowo Pana naprawdę jest w ustach twoich.
TEZA 10
Twierdzimy, że natchnienie, ściśle mówiąc, dotyczy autografów tekstu Pisma, które dzięki Bożej opatrzności mogą być z wielka dokładnością odczytane z dostępnych manuskryptów. Ponadto twierdzimy, że kopie i przekłady Pisma są Słowem Bożym w takiej mierze jak wiernie reprezentują oryginał.
Cf. Kol 4 (2) W modlitwie bądźcie wytrwali i czujni z dziękczynieniem, (3) a módlcie się zarazem i za nas, aby Bóg otworzył nam drzwi dla Słowa w celu głoszenia tajemnicy Chrystusowej, z powodu której też jestem więźniem, (4) abym ją obwieścił, jak powinienem.
Zaprzeczamy temu, że brak autografów ma wpływ na jakiekolwiek istotne elementy wiary chrześcijańskiej. Ponadto zaprzeczamy temu, że ich brak sprawia, że twierdzenia na temat biblijnej bezbłędności są nieważne lub niestosowne.
Cf. Iz 40 (7) Trawa usycha, kwiat więdnie, gdy wiatr Pana powieje nań. Zaprawdę: Ludzie są trawą! (8) Trawa usycha, kwiat więdnie, ale słowo Boga naszego trwa na wieki.
TEZA 11
Twierdzimy, że Pismo dane przez Boże natchnienie, jest nieomylne tak, że będąc dalekie od zwiedzenia nas, jest prawdziwe i wiarygodne we wszystkich kwestiach, o których mówi.
Cf. Rz 9 (6a) Ale nie jest tak, jakoby miało zawieść Słowo Boże
Zaprzeczamy temu, że możliwe jest, aby Biblia była jednocześnie nieomylna i posiadała błędy w swoich twierdzeniach. Nieomylność i bezbłędność można rozróżnić, ale nie można rozdzielić.
Cf. Ps 119 (142) Sprawiedliwość Twoja jest wieczną sprawiedliwością, a zakon Twój jest prawdą.
TEZA 12
Twierdzimy, że Pismo w całości jest bezbłędne, jest wolne od fałszu, oszustwa lub podstępu.
Cf. 1Sam 15 (29) A doprawdy ten, który jest chwałą Izraela, nie kłamie i nie żałuje, bo nie jest człowiekiem, aby żałować.
Zaprzeczamy temu, że nieomylność Biblii i jej bezbłędność jest ograniczona do kwestii duchowych, religijnych lub zagadnień związanych z odkupieniem, z wyłączeniem twierdzeń dotyczących historii i nauki. Ponadto zaprzeczamy temu, że hipotezy naukowe dotyczące historii Ziemi mogą być użyte w celu obalenia nauczania Pisma o stworzeniu i potopie.
Cf. Rz 1 (19) Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił. (20) Bo niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem, tak iż nic nie mają na swoją obronę, (21) dlatego że poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności.
TEZA 13
Twierdzimy, że stosowne jest używanie teologicznego terminu „bezbłędność” w odniesieniu do pełnej prawdziwości Pisma.
Cf. 2Mojż (15) Potem Mojżesz odwrócił się i zszedł z góry, mając w ręku dwie tablice Świadectwa, tablice zapisane z obu stron; z jednej i z drugiej strony były one zapisane. (16) Tablice te były dziełem Bożym, a pismo było pismem Boga, wyrytym na tablicach,
Zaprzeczamy temu, że właściwe jest oceniane Pisma zgodnie ze standardami prawdy lub fałszu, które są obecne dla jego zadania lub celu. Ponadto zaprzeczamy temu, że bezbłędność jest nie do pogodzenia z takimi cechami Biblii jak brak nowoczesnej precyzji technicznej, nieregularności gramatyki lub ortografii, opisy przyrody na podstawie obserwacji, składanie świadectw o oszustwach, użycie hiperboli i zaokrąglenia liczb, tematyczny układ materiału, różne warianty materiału w paralelnych fragmentach lub parafrazowane innych tekstów.
Cf. Mal 2 (5) Takie zaś było moje przymierze z nim, że dałem mu życie i pokój oraz bojaźń, tak że się mnie bał i lękał się mojego imienia. (6a) Na jego ustach była prawdziwa nauka, a na jego wargach nie znalazła się przewrotność.
TEZA 14
Twierdzimy, że Pismo jest jednością i posiada wewnętrzną spójność.
Cf. Prz 30 (5) Każde słowo Pana jest prawdziwe. On jest tarczą dla tych, którzy mu ufają.
Zaprzeczamy temu, że domniemane błędy lub nieścisłości, które nie zostały jeszcze rozwiązane, wypaczają prawdę twierdzeń Biblii.
Cf. Mt 22 (29) A Jezus odpowiadając, rzekł im: Błądzicie, nie znając Pism ani mocy Bożej.
TEZA 15
Twierdzimy, że doktryna o bezbłędności ma swoją podstawę w biblijnej nauce o natchnieniu.
Cf. Ez 13 (1) I doszło mnie słowo Pana tej treści: (2) Synu człowieczy! Prorokuj przeciw prorokom izraelskim, prorokuj i mów do tych, którzy prorokują z własnego natchnienia: Słuchajcie słowa Pana!
Zaprzeczamy temu, że nauczanie Jezusa o Piśmie może być pominięte na tej podstawie, że inkarnacja wymagała dostosowania (akomodacji) lub, że Jezus był w naturalny sposób ograniczony przez swoje człowieczeństwo.
Cf. J 14 (8) Rzekł mu Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a wystarczy nam. (9) Odpowiedział mu Jezus: Tak długo jestem z wami i nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie widział, widział Ojca; jak możesz mówić: Pokaż nam Ojca? (10) Czy nie wierzysz, że jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słowa, które do was mówię, nie od siebie mówię, ale Ojciec, który jest we mnie, wykonuje dzieła swoje.
TEZA 16
Twierdzimy, że doktryna o bezbłędności jest częścią wiary Kościoła na przestrzeni historii.
Cf. Ef 1 (13) W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym, (14) który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego.
Zaprzeczamy temu, że bezbłędność to doktryna wymyślona przez scholastyczny protestantyzm lub, że jest to reakcja na negatywną krytykę tekstu.
Cf. Ps 18 (31) Droga Boża jest doskonała, Słowo Pańskie jest wypróbowane. Jest tarczą wszystkim, którzy w nim ufają.
TEZA 17
Twierdzimy, że Duch Święty składa świadectwo o Piśmie, zapewniając wierzących o prawdziwości spisanego Bożego Słowa.
Cf. J 16 (12) Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie; (13) lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi.
Zaprzeczamy temu, że Duch Święty świadczy w oddzieleniu od lub w sprzeczności z Pismem.
Cf. Ef 6 (17) weźcie też przyłbicę zbawienia i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże.
TEZA 18
Twierdzimy, że tekst Pisma powinien być interpretowany w wyniku egzegezy gramatycznohistorycznej, z uwzględnieniem form i środków literackich oraz twierdzenia, że Pismo powinno interpretować Pismo.
Cf. 2Kor 4 (1) Dlatego, mając tę służbę, która nam została poruczona z miłosierdzia, nie upadamy na duchu, (2) lecz wyrzekliśmy się tego, co ludzie wstydliwie ukrywają, i nie postępujemy przebiegle ani nie fałszujemy Słowa Bożego, ale przez składanie dowodu prawdy polecamy siebie samych sumieniu wszystkich ludzi przed Bogiem.
Zaprzeczamy temu, że poprawne jest takie traktowanie tekstu lub szukanie jego źródeł, które prowadzi do relatywizowania, odhistorycznienia lub dyskredytowania jego nauczania lub odrzucenia zawartych w nich roszczeń co do autorstwa ksiąg.
Cf. J 5 (46) Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie. O mnie bowiem on napisał. (47) A jeśli jego pismom nie wierzycie, jakże uwierzycie moim słowom?
TEZA 19
Twierdzimy, że wyznanie pełnego autorytetu, nieomylności lub bezbłędności Pisma jest istotne dla zdrowego zrozumienia całości wiary chrześcijańskiej. Ponadto twierdzimy, że takie wyznanie powinno prowadzić do coraz większego upodobania do obrazu Chrystusa.
Cf. 1J 2 (4) Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma. (5) Lecz kto zachowuje Słowo jego, w tym prawdziwie dopełniła się miłość Boża. Po tym poznajemy, że w nim jesteśmy.
Zaprzeczamy temu, że takie wyznanie jest potrzebne do zbawienia. Jednakże, zaprzeczamy, że bezbłędność można odrzucić bez poważnych konsekwencji, zarówno dla poszczególnych osób jak i dla całego Kościoła.
Cf. 1P 1 (22) Skoro dusze wasze uświęciliście przez posłuszeństwo prawdzie ku nieobłudnej miłości bratniej, umiłujcie czystym sercem jedni drugich gorąco, (23) jako odrodzeni nie z nasienia skazitelnego, ale nieskazitelnego, przez Słowo Boże, które żyje i trwa.
Loving God, Loving Others and Serving the World
Adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim.